Yılmaz Öztuna
Eleştirmek için değil, iftihar vurgulaması yapmak için yazmanın sevinci içindeyim. Ömrümü Türk kültür ve san’atına verdim. Meşakkatli bir alandır. Ancak milletler, kültür ve san’atları ile vardırlar. Kültür ve san’atı olmayan toplumlar, millet vasfını yitirir.
Fethullah Gülen Hocaefendi’nin dünyanın her ülkesinde açtığı ilk okuldan üniversiteye kadar her derecedeki Türkçe öğretim yapan okulları, Türk kültür ve öğretim tarihimizin en başarılı, inanılması zor derecede başarılı eserleridir. 130 devlette Türkçe öğretim veren okul açabilmek, yakın zamanlara kadar hayal bile edilemezdi.
Bu okullarda Türkçe, İngilizce ve o ülkenin dili olmak üzere 3 dilde öğretim yapılıyor. Öğretmenler ve yöneticiler Türkiye’den gidiyor. Devletimizin dış ülkelerde okul açmak beceriksizliği, artık telâfi edildi. İmparatorluk ve cumhuriyet dönemlerimizde Türkiye’nin her yerinde yabancı okullar açılması, o dillerde öğretim yapılması başarısını biz de kazandık.
Bu muazzam işi başaran Fethullah Hocaefendi, yıllardır Birleşik Amerika’da oturuyor. İnkılâp yobazlarının şerrinden bu suretle masûn kalıyor. Zira ülkemizde sıra dışı iş yapanlar, hele kültür alanında, kötü muamele görmüşlerdir. Hoca’nın Amerika desteğini elde etmekteki mahareti de, beceriksizlerimizin hasedini çekiyor.
Türk dili, edebiyatı, musikisi, kültürünü yaymak, büyük devlet çizgisine erişebilmemiz için şarttır. Atatürk’ün muâsır medeniyet seviyesi deyip hedef gösterdiği çizgidir. Bütün reformlarımız, zaten bu çizgiye erişmek için yapıldı ve başka bir maksat için yapılmadı. Fethullah Hoca’nın derin Türk kültürünü şahlandırması, Ecevit’ten Demirel ve Özal’a ve günümüz devlet adamlarına kadar yaygın takdir kazandı. Türk kültüründen nefret eden, bu kültürden mahrum zihniyet ise, Hocaefendi’yi aşamadığı için rahatsızdır.
Yılmaz Öztuna, Türkiye
